Şöyle bir düşündüğümüzde unutulmak ne kadar acı değil mi ? Bir bakıyorsunuz vazgeçemem, unutamam, o benim herşeyim, o aşkım, o dostum dediğiniz insanlar bir anda sizi bırakıp geleceğe gülümseyemeye başlıyor. Sizin ne halde olacağınızı düşünmeden.

Her anınızı, her saniyenizi onunla yaşarken, geleceğe dönük bütün hayallerinizde o varken sizin onun umurunda bile olmamanız , olamamanız ne kadar acı değil mi ? Karşınızdaki kişi ister aşkınız olsun , ister yakınınız olsun , ister dostunuz olsun. Bu durum sizi unutan herkes için geçerlidir.

Kaşınızdaki insanın bir anda size olan davranışları değişir, anlam veremezsiniz. Kafanızda sürekli soru işaretleri belirmeye başlar. Yanıtlarını , cevaplarını bulamadığınız sorular. Ne kadar arasanızda bulamazsınız. Konuşup ya da konuşmaya çalışıp sorunları halletmeye çalışırsınız ama yine karşınızdaki kişi tepkisiz kalır. Telefonlarınızı açmaz , yanınıza gelmez adeta gözünüzün önünde kaybolur gider.

Bir süre sonra anlarsınız ki hayatınızı paylaştığınız kişide artık siz yoksunuz. Sevgisi, dostluğu, kardeşliği tükenmiştir. Unutulursunuz.Yolunuza devam etmeye çalışırsınız ama üzülülerek.

Unutmaya çalışırsınız. Sürekli kafanızın bir yerinde o vardır. Geçmişinizin çoğunu onunla paylaşmışsınızdır. Yaptığınız çoğu şey size onu hatırlatır. Bazen herşeyi bırakıp gitmek istersiniz. Onun ve hayallerinizin olmadığı bir yere. Sıfırdan başlamak istediğiniz yere. Bazende onun yerini doldurabilmek için yeni aşklar , yeni dostlar bulmaya çalışırsınız. Ama nafile. Kimse onun yerini dolduramaz. Onun yerine birini bulsanız bile asla unutamazsınız.

Hani derler ya “ilk aşk asla unutulmaz” diye. Gerçekten öyle değil mi ? Kaç kişi ilk aşkını unutmuştur ki hayatında. Ya da çocukluk arkadaşınızı , ilk dostunuzu ? En önemli geçmişiniz çoğu yerinde onlar vardır. Unutumazsınız. Geçmişiniz onu unutmanıza izin vermez.

Unutulduğunuzda üzüldüğünüz gibi unutamadığınızda üzülürsünüz. Sizce hangisi daha zor. Unutmak mı Unutulmak mı ?