Sevmek hayatı anlamlı kılan en önemli faktörlerden biridir. Sevmek zordur aslında.Herkesi sevemezsiniz. Farklı bir faktör daha varki saygı ve günvensiz sevgi olmaz.

Saygı olmadan birini sevebilirsiniz, ama güven olmadan birini sevemezsiniz. Sevginin en vazgeçilmezi güvendir. Sevmek için güvenmek gerekir.Sevginin büyümesi, dallarının uzaması, çiçeklerinin güzelleşmesi için güven olmazsa olmaz koşuldur. Hayatınız boyunca sevdiğiniz kişinin yanında olamayabilirsiniz. Yalnız kaldığınız anlarda olabilir. İşte bu durumlarda araya güven giriyor. Yaşamaya devam edebilmeniz için güvenmeniz gerekiyor.
Bazen sevgi, bazen güven önden gider. Sevginin önde gittiği zamanlarda, güvenebilmek için bahaneler uydurursun. Ufacık emarelerden bir dolu sonuç çıkarırsın. Güveni en olmadık yerlerde ve en olmadık zamanlarda hissedersin karşındakine.

Güven sadece 1 kez kaybedilir. 2.bir şans vermez insana. Güven kaybolduktan sonra acabalar kalır aklınızda. Acaba doğru mu söylüyor ? Sürekli nerede, kiminle, ne yapıyor gibi sorular sorarsın kendine.Güvenini yitirirsin.Sürekli beraber olmak istersin, sanki yanında olduğu zaman sana ait olacakmış gibi. En kötüsü ise ona ulaşamamak yada yanında olamamaktır. Yanına gitmek için bahaneler üretirsiniz, aklınızdan bir sürü şey geçer. Koşarak yanına gidersiniz. Gittiğinizde herşeyin normal olduğunu görünce güveniniz artacakmış gibi.

Güven kayboldumu bir daha bulamazsınız onu. Sürekli bir açık ararsınız. İlişkinizi zehir etmişsinizdir. Aradığınız , bulduğunuz açık ufacık birşey olsa bile büyüdükçe büyür. Kontrolü kaybedersiniz. “Ben demiştim” dersiniz kendinize.

Kişi kendi hazırladığı çukura düştüğünü ve o kadar zamanı başta kendine olmak üzere etrafındaki birçok kişiye nasıl zehir ettiğini çok sonraları anlayacaktır. En kötüsü severken ve ayrılamazken güveni kaybetmektir.

Hangisi daha kötü, güvenip sonradan nasıl çirkin bir oyun içinde olduğunun farkına varmak mı, yoksa güvenmeyip hayatı kendine zehir etmek mi. Sanırım ikincisi daha kötü. İlkinin acısı sadece bir kere ve sonunda.